Een vereniging waar iedereen zichzelf kan zijn word je niet zomaar; inclusiviteit zit namelijk in de cultuur van je club. Hoe open zijn we eigenlijk bij VVU? Is ons sportklimaat veilig genoeg? En wat kunnen we leren van de Utrechtse LHBTIQ+-vereniging Vlerk? Dat lees je hier.
Vlerk is met 50 leden niet de grootste club in Utrecht, maar als enige LHBTIQ+-club is het zeker de meest roze volleybalvereniging. Een paar teams van de club spelen in de Nevobo-competitie, alle teams doen mee aan de homocompetitie. ‘Zes zondagen per jaar komen teams vanuit de hele Benelux naar Utrecht om te volleyballen,’ vertelt Dieuwertje, voorzitter van Vlerk. Ze volleybalt nu zeven jaar bij de vereniging. ‘Het is fijn om met gelijkgestemden te zijn, maar tegelijkertijd is het ook weer geen groot thema. We zijn vooral een veilige plek voor mensen met dezelfde mindset.’
Een plek voor iedereen
Vlerk (afkorting voor Vlechten Los En Rennen Kreng) mag dan een roze vereniging zijn, hun leden zijn niet allemaal onderdeel van de LHBTIQ+-community. Zoals Vlerk-lid Marieke: ‘Ik ben een van de weinige hetero’s binnen de vereniging. Ik wilde 7 jaar geleden volleyballen, maar bij bijna alle clubs was er een wachtlijst. Behalve bij Vlerk. Via mijn plek op een wachtlijst hoorde ik dat ik gelijk kon aansluiten bij een van de teams. Dat beviel goed. Bij de rest van de vereniging is het ook geen issue dat ik hetero ben en het is zelfs niet per se iets wat van iedereen bekend is. Ik ontdek nog steeds weleens dat mensen met wie ik al lang speel, blijkbaar ook hetero zijn. Voor mij is het ook uit mijn eigen bubbel stappen. Ik leer er veel van. En nu kom ik ook eindelijk eens in de Bodytalk,’ lacht ze.
Minderheden in de spotlights
Coming Out Day krijgt bij Vlerk weinig aandacht, toch raadt Dieuwertje andere verenigingen aan dat wél te doen. ‘Het is belangrijk om minderheden binnen je club zichtbaar te maken. Geef daarom extra aandacht aan zo’n dag. Of zet toernooien voor homoteams op de kalender. Het is niet altijd leuk om voor jezelf op te moeten komen als je een minderheid bent. Wees je daar bewust van.’ Daar sluit VVU-voorzitter Sam zich volledig bij aan. ‘Vooral bij een grote vereniging als die van ons heb je niet overal grip op. De cultuur die je met z’n allen zet is dan extra belangrijk. Daarom besteden we veel aandacht aan een veilig sportklimaat. We werken aan opleidingen voor onze trainers, maken onze vertrouwenspersonen benaderbaar en brengen dagen als Coming Out Day onder de aandacht. We willen daar echt proactief in zijn en zo een veilige omgeving creëren.’
LHBTIQ+ bij VVU
Dat is ook precies hoe Nox VVU ervaart. Hij werd geboren als meisje en volleybalt al sinds hij 8 is bij VVU. Op zijn 15de kwam hij uit de kast als transgender, een jaar later stapte hij van zijn meisjesteam over naar een jongensteam. ‘Ik voelde me al lang oncomfortabel als meisje. Dat viel mijn teamgenoten ook op; ik had altijd al kort haar, praatte nooit mee met over typische meisjesdingen. Toen ik uit de kast kwam, was het voor de rest van mijn team daarom heel makkelijk te accepteren. Het verbaasde niemand. Vorig jaar ging ik van de jeugd naar Heren 8. Ik heb wel gezegd dat ik een transpersoon ben, maar het was ook eigenlijk helemaal niet belangrijk. Daarom heb ik ook nooit de behoefte gehad om naar een vereniging als Vlerk te gaan. Iedereen bij VVU gaat heel normaal met LHBTIQ+-ers om. Natuurlijk zijn er weleens mensen voor wie het even nieuw of gek is, maar mensen zetten zich altijd in om mij op mijn plek te laten voelen. Het is fijn om te zien dat het steeds makkelijker voor iemand wordt.’
Een keertje meetrainen met Vlerk? Ter ere van het Utrecht Queer Culture Festival op Coming Out Day organiseert de vereniging een speciale open training. Op 11 oktober ben je om 20.30 uur welkom in de Galgenwaard (zaal beneden). Aanmelden is niet nodig. Kun je 11 oktober niet, dan ben je natuurlijk altijd welkom om een andere keer mee te trainen.
Je leest meer over volleybal vereniging Vlerk op http://www.vlerk-utrecht.nl/
Reacties
Log in om de reacties te lezen en te plaatsen